เด็กชาย 9 ขวบชาวญี่ปุ่นที่สอนบทเรียนให้กับเรา

เด็กชายวัย ๙ ขวบชาวญี่ปุ่น ได้สอนบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ให้กับเรา
หลังเหตุการณ์ ซึนามิถล่มญี่ปุ่น เมื่อ มีนาคม 2011=
จากบทความเล็กๆใน http://ireport.cnn.com/docs/DOC-574017
Posted by:VanHoangใน CNN iReport
แปลโดยครูแหลม

เมื่อคืนนี้ ผมถูกส่งไปที่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เพื่อช่วยหน่วยงานอาสาสมัครในการแจกจ่ายอาหารให้กับผู้ประสบภัยพิบัติ
ในหมู่ผู้ที่เข้าคิวยาวรออยู่นั้น ผมสังเกตุเห็นเด็กชายอายุประมาณ 9 ขวบคนหนึ่ง ซึ่งใส่เพียงเสื้อคอกลมและกางเกงขาสั้น.
อากาศขณะนั้นหนาวเย็นมาก และเขากำลังยืนคอยอยู่ตอนท้ายแถว
ผมเป็นห่วงว่าอาจจะไม่มีอาหารหลงเหลือพอ เมื่อถึงคิวของเขา ผมจึงเดินไปเพื่อคุยกับเขา

เขาเล่าให้ผมฟังว่า แผ่นดินไหวและสึนามิเกิดขึ้นขณะที่เขาอยู่ที่โรงเรียน ในชั่วโมงพละศึกษา.
พ่อของเขาซึ่งทำงานอยู่ใกล้ๆกันมาหาเขาที่โรงเรียน
เขามองเห็นคุณพ่อและรถของเขาถูกน้ำพัดหายไป จากระเบียงบนชั้นสามของโรงเรียน
คุณพ่อของเขาคงเสียชีวิตไปแล้ว
เมื่อผมถามเขาถึงคุณแม่ เขาบอกผมว่า ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ริมทะเล
ดังนั้นคุณแม่และน้องชายของเขาคงไม่สามารถหลบหนีได้ทัน

เขาหันหน้าไปอีกทางหนึ่ง เพื่อเช็ดน้ำตาเมื่อถูกถามถึงญาติๆของเขา
ผมเห็นว่าเขาคงหนาวอยู่ จึงถอดเสื้อโค๊ทตำรวจแล้วคลุมร่างเขาไว้
ขณะเดียวกับที่ อาหารมื้อเย็นที่เหลือซึ่งซุกอยู่ในกระเป๋าก็หล่นออกมา
ผมหยิบมันขึ้นมา แล้วส่งให้เขาพร้อมบอกเขาไปว่า “น้าเป็นห่วงว่า อาจจะไม่มีอาหารเหลือถึงคิวของเธออีก นี่เป็นส่วนของน้า
น้ากินไปแล้วหน่อยหนึ่ง เธอกินส่วนที่เหลือให้หมดเถอะ”
เด็กน้อยยื่นมือมารับอาหาร แล้วค้อมตัวลงกล่าวคำขอบคุณ
ผมคิดว่าเขาคงรีบกินด้วยความหิวในทันที แต่ .. เปล่าเลย
เขาถืออาหารชิ้นนั้น แล้วเดินตรงไปยังหัวแถว ที่ซึ่งมีคนคอยแจกอาหารอยู่
แล้ววางอาหารที่ผมให้กับเขาลงไปในกล่องของอาหารที่กำลังได้รับการแจกจ่าย แล้วเขาก็เดินกลับ มาเข้าแถวในคิวของเขา
ผมประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง ผมจึงถามเขาว่าทำไมเขาไม่กินอาหารที่ผมให้เสียละ
เขาตอบผมว่า “เพราะมีคนอีกมาก ที่อาจจะหิวยิ่งกว่าผม ผมวางไว้ที่นั่น ก็เพื่ออาหารจะได้รับการแจกจ่ายอย่างเป็นธรรมให้กับทุกคน”
เมื่อผมได้ฟังคำตอบ ผมต้องหันหน้าไปอีกทางหนึ่งเพื่อร้องไห้ โดยที่คนอื่นๆจะได้มองไม่เห็น
ผมรู้สึกตื้นตันใจ ผมไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กชายอายุ 9 ขวบ ซึ่งยังเรียนอยู่เพียงชั้นประถมปีที่ 3 จะสามารถสอนบทเรียนล้ำค่าแก่ผม ในเวลาคับขันเช่นนี้
มันเป็นบทเรียนแสนสะเทือนใจของความเสียสละ
ประเทศใด ที่มีเด็กๆอายุเพียง 9 ปี ซึ่งเรียนรู้ที่จะอดทน ที่จะทนกับความยากลำบาก และเสียสละเพื่อผู้อื่นได้ ต้องเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ประเทศหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย
แม้ประเทศนี้กำลังอยู่ในสภาวะที่คับขันที่สุด แต่ประเทศนี้ต้องสามารถฟื้นคืนกลับมาได้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นแน่นอน ทั้งนี้ด้วยเพราะประชาชนผู้รู้ที่จะเสียสละตัวเองให้กับผู้อื่น ดังเช่นเด็กชายน้อยๆผู้นี้

ต้นฉบับภาษาอังกฤษ Posted by:VanHoangใน CNN iReport

Last night I was sent to a primary school, in order to assist the autonomous association there distributing food to the victims. Among the long waiting queue, I noticed a boy at around 9 year-old, wearing only a T-shirt and a pair of shorts. The weather was really cold and he was standing at the end of the line. I was afraid that there might not be any food left when his turn came, thus I came over to talk to him.

He told me that the earthquake and tsunami came when he was at school, in his physical education class. His father, who worked nearby, came to the school. From the balcony on the 3rd floor of the school, he saw his father and the car being swept away by the water. His father had most likely died.

As I asked where his mom was, he told me that since his family lived close to the ocean, his mom and brother must have not escaped in time. He quickly turned to wipe away his tears when being asked about his relatives.

Seeing that he was cold, I took off my police coat and covered him up with it. Inadvertently, my dinner portion felt out of the pocket. I picked it up, gave it to him, and said: “I’m afraid there’d be no food left when it’s your turn. Here is mine. I already ate. You go ahead and have it” The little boy received the food, bending over to thank. I was thinking he would start eating voraciously at that moment, but no. He carried it and went straight to the front of the line, where the people are handing out food, put what I gave him into the box of food that was being distributed, then turned back to the queue.

Extremely surprised, I asked why he didn’t eat it instead. He answered: “ Because there are more people who probably are hungrier than me. I put it in there so they could fairly distribute it to everyone”

After hearing his answer, I turned away to cry so people couldn’t see it. I was moved. I can’t believe that a 9 year-old little boy, who was only in the 3rd grade, could teach me such a lesson in this difficult moment. A very touching lesson about sacrifice. A nation with children who are only 9 year-old, yet already know how to be patient, to bear hardship, and to sacrifice for others is undoubtedly a great nation.